সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

নিপ - দ্বীবন বৰুৱা

ফুটবল খেলুৱৈ আছিল বৰুৱা পৰিয়ালৰ নৃপেন বৰুৱা । " খেলৰ মাজত আন খেলুৱৈয়ে বল পাছ দিয়াৰ সময়ত , পাছ বিছৰাৰ সময়ত চিঞৰে -- ' নিপ ... ' । দৰ্শকেও চিঞৰে ' নিপ ! ' তেনেদৰে খৈলুৱৈ নৃপেন বৰুৱা নিপ নামেৰে জনপ্ৰিয় হৈছিল । আৰু যেতিয়া চিনেমা পৰিচালনা কৰিলে জনপ্ৰিয় ' নিপ 'নামটোৱে ব্যৱহাৰ কৰিলে । " -- কৈছিল ৰমেন বৰুৱাই । বহুতে এনেদৰে কয় , " ধাৰণা কৰা হৈছিল ' নিপ ' জনপ্ৰিয় নামটোৱে চিনেমা খনক ব্যৱসায়িক দিশত সহায় কৰিব ! "  ১৯৫৫ চনত চিত্ৰগৃহলৈ অহা   " স্মৃতিৰ পৰশ " নিপ বৰুৱাৰ প্ৰথম পৰিচালনা । প্ৰসঙ্গক্ৰমে লেখক - অভিনেতা লক্ষ্যধৰ চৌধুৰীয়ে " তিনিদিনীয়া অগ্ৰদূত "ত লিখিছিল , " জনপ্ৰিয়  খেলুৱৈ নিপ বৰুৱা চিনেমা খনৰ  ( স্মৃতিৰ পৰশ ) পৰিচালক বুলিয়ে বহুতে চাইছিল । চিনেমা ভাল নপোৱা খেলুৱৈ নিপক ভাল পোৱা বহুতেও ' নিপৰ চিনেমা ' চাবলৈ ভিৰ কৰিছিল । " চিনেমা খনৰ সঠিক বাজেট - ব্যৱসায়ৰ তথ্য ৰমেন বৰুৱাৰ পৰা নাপালো । সম্বৱতঃ স্থানীয় বজাৰত -- আংশিক সফল ! এই " আংশিক সফল "তাই মুকলি কৰিছিল অসমীয়া চিনেমাৰ " বজাৰ " সফলতাৰ দুৱাৰ । " ইন্দ্ৰমালতী " , " চিৰাজ " ৰ বাটেৰে অসমীয়া চিনেমাক বহুদূৰ  আগুৱাই নিছিল নিপ বৰুৱাই । -- নিপ বৰুৱাৰ পৰিচালনাৰে নিৰ্মাণ হৈছিল  " মাক আৰু মৰম " (১৯৫৭) ," ৰঙা পুলিচ "( ১৯৫৮ ) ," ভক্ত প্ৰহ্লাদ "(১৯৫৯ ) ," আমাৰ ঘৰ ' ( ১৯৬১ ) ," নৰকাসুৰ " (১৯৬২) ." বৰুৱাৰ সংসাৰ " (১৯৭০ )," সোনেতৰা " ( ১৯৭৭ )" সোণমাই " (১৯৭৮ )" মনিমা " (বাংলা /১৯৮০) ,
" আজলী নবৌ " (১৯৮০ ) ," আই মোৰ জনমে জনমে " ( ১৯৮০ ) ," ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী " ( ১৯৮৪ ) ," শকুন্তলা আৰু শংকৰ জোচেফ আলি " (১৯৮৫) ," দাদু নাতি ও হাতী " (বাংলা /১৯৮৬)আৰু " এণ্টনী মোৰ নাম " ( ১৯৮৬ ) । পৰিচালক গৰাকীৰ " মাক আৰু মৰম " আৰু " ৰঙা পুলিচ " চিনেমা দুখনে ক্ৰমে ৰাষ্ট্ৰপতিৰ চাৰ্টিফিকেট অব মেৰিট আৰু ৰাষ্ট্ৰপতিৰ ৰূপৰ পদক পোৱাৰ বিপৰীতে " আজলী নবৌ " , " ককাদেউতা নাতি আৰু হাতী " ৰে ব্যৱসায়িক দিশত সফল ( বক্স অ'ফিচত -- ছুপাৰ হিট ) হৈছিল । এই কথা উল্লেখ নকৰিলো হেতেন , যদিহে সেই সময়তো চিনেমাৰ  " আৰ্ট - কমাৰ্চিয়েল " বিভাজন নাথাকিল হেতেন । এই বিভিজনৰ বিপৰীতে নিপ বৰুৱাই চিনেকৰ্মৰে স্পষ্ট কৰি দিছিল চিনেমা মানে চিনেমা ! " নিপ বৰুৱাই বিশ্বাস কৰিছিল চিনেমাৰ দুটা ভাগ -- ভাল চিনেমা আৰু বেয়া চিনেমা । " ( পদ্ম বৰকটকীয়ে লিখিছিল " সোঁতৰ বিবৰীতে " শিতানত । সম্ভৱতঃ " তিনিদিনীয়া অগ্ৰদূত "ত প্ৰকাশ হৈছিল । কথাশিল্পী গৰাকীয়ে অৱশ্যে " চিনেমা " শব্দটো লিখা নাছিল , " বোলছবি " শব্দটো লিখিছিল । )                             

সংযোজন :  নিপ বৰুৱাই অভিনয়ো কৰিছিল । সংগীতৰ সৈতেও জৰিত আছিল । কৰ্টুনো আকিছিল । " দ্য আছাম ট্ৰিবিউন "ত কাৰ্টুন আৰু  বহু ছবি আঁকিছিল । 

                      *********
চিত্ৰনাট্য ৰচনাত অসাধাৰণ দখল আছিল দ্বিবন দাৰ ! -- কৈছিল পৰিচালক - লেখক হেমন্ত দত্তই । দ্বিবন দা , মানে দ্বিবন বৰুৱা ।চিনেমা পৰিচালনাৰ লগতে  সঙ্গীত , অভিনয়তো দক্ষতা আছিল । পৰিচালনা কৰিছিল : যোগ বিয়োগ (১৯৭১) , তৰামাই (১৯৭৫ ) , মৰম (১৯৭৮) , ৰজা হৰিশ্চন্দ্ৰ (১৯৮০) , মন আৰু মৰম (১৯৮০) , উত্তৰ শূন্য (১৯৮১) আৰু অজলা ককাই(১৯৮৯) । অভিনয় কৰিছিল  " মাক আৰু মৰম " (১৯৫৭), " তৰামাই "  (১৯৭৫), " মৰম " (১৯৭৮), " মন আৰু মৰম " (১৯৮০) আদি চিনেমাত । পৰিচালক গৰাকীৰ চিনেশৈলি এটা বিশেষ বৃত্তত বন্দী নাছিল ।  ১৯৫৭ চনত  অভিনয়ৰে চিনেযাত্ৰা কৰে । প্ৰমাণ দিব পৰাকৈ কোনো তথ্য হয়তো পোৱা নাজাব ! কিন্তু এই কথা নুই কৰিব নোৱাৰি "বৰুৱা পৰিয়াল"ৰ চিনেমাত চিত্ৰনাট্য আদিৰ কাম যে কৰা নাছিল ।

মন্তব্যসমূহ

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...