সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

কপৌ পাহি তোৰে খোপাত.../২

সেইদিনা, দ্বিতীয় 'সাক্ষাৎ'ত আৰু বহুকথা কৈছিল অপূৰ্ব বেজবৰুৱাই। অমৰজ্যোতি আৰু শুনি গৈছিলো। কথাৰ মাজলৈ 'গীতত ছবি' প্ৰসংগ আহিছিল।
--শব্দৰে ছবি আঁকিছিল। 'ছবি'ক প্ৰাণ দিছিল থলুৱা মিঠা সুৰেৰে।
এই মূহুৰ্ততো ভালে মান গীত মনলৈ আহি আছে। (প্ৰায় তিনি হাজাৰ গীত ৰচনা কৰিছিল।)--
"চিলমিল টোপনিতে
মিঠা মিঠা সপোনতে
তূমি আছিলা
মোৰেই নিচেই কাষতে...!
চঁকামকাকৈ সাৰ পায়
কাষতে দেখোঁ কোনো নাই..." ( কণ্ঠ : সন্ধ্যা মেনন, কথা-সংগীত : অপূৰ্ব বেজবৰুৱা।)

"চাহ গছৰ কোমল পাতত/ লছমী জনীৰ হাতৰে পৰশ..." (কথা-সংগীত-কণ্ঠ : অপূৰ্ব বেজবৰুৱা)

"লগ দিয়াৰ কথা আাছিল..
নৈৰে ঘাটত
এ,নোৱাৰোঁ যাব চেনাই ঐ
আই আছে বহি
অ, পিৰালি মুখত
আই আছে বহি
অ, পিৰালি মুখত..."(কণ্ঠ: অনিমা চৌধুৰী / সংগীত: বিজয় ভূঞা/ কথা: অপূৰ্ব বেজবৰুৱা।)
-- (আমাৰ মনত "চাহ গছৰ আঁৰত লুকাই..." দৰে আৰু ভালেমান গীত সেউজ হৈ আছে।) এই গীত তিনিটা উল্লেখ কৰিলো এটা দিশ স্পষ্ট কৰিবলৈ। কণ্ঠশিল্পী, সুৰশিল্পী যিয়েই নহওক কিয়--, অপূৰ্ব বেজবৰুৱাৰ "গীত" এডাল বিশেষ সুতাৰে বন্ধা, এটা বিশেষ বৃত্তৰ মাজৰ। আৰু সেই "বিশেষ"ৰ নাম বিহুসুৰীয়া। (অলপতে সামাজিক মাধ্যমত মঞ্জুলা হাজৰিকাৰ লেখাত পঢ়িলো-- "১৯৮৩ চন । অসমৰ কেইবাগৰাকী প্ৰতিভাৱান কণ্ঠশিল্পীক এখন মঞ্চ দিবলৈ ড° ভূপেন হাজৰিকা দেৱক উপদেষ্টাৰূপে লৈ আৰু প্ৰখ্যাত শব্দযন্ত্ৰী পিয়ুষকান্তি ৰয়ৰ সহযোগিতাত তেওঁৰ পত্নী স্মিতা ৰয় আৰু মই 'নৰ্থ ইষ্টান ৰেকৰ্ড কোম্পানী' (নৰেৰেকো) প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিলো। আমাৰ উদ্দেশ্য আছিল সংগীতৰ জগতখনত কিবা অলপ ইতিবাচক কাম কৰা আৰু পৃষ্ঠপোষকতাহীন শিল্পীসকলক সহায় কৰা। কেইগৰাকীমান শিল্পীৰ গীত বাণীবন্ধন কৰি ই পি ৰেকৰ্ডেৰে সেই গীতসমূহ প্ৰচাৰ কৰাৰ দিহা কৰিছিলো। অনুষ্ঠানটিৰ জন্মলগ্নতে ক্ষীণকৈ এটি ডেকাল'ৰা আহি মোক কৈছিল --- 'বৌ মই গীত গাওঁ। মোৰ কেইটিমান গীত মঞ্চত পৰিৱেশন কৰোতে ৰাইজে খুব ভাল পাইছে। গীতকেইটি মই ৰেকৰ্ড আকাৰে উলিয়াব খুজিছো। আপোনালোকে গীতকেইটি উলিয়ালে ভাল পাম।' সেই ক্ষীণ ডেকাল'ৰাজনেই আছিল অপূৰ্ব বেজবৰুৱা । তেৱেই আছিল নৰেৰেকোৰ প্ৰথমগৰাকী কণ্ঠশিল্পী -- যাৰ কণ্ঠত নিগৰিছিল 'কপৌপাহি তোৰে খোপাত কিমান ধুনীয়া দেখি...'। এইগীতটিৰে আৰম্ভ কৰি অপূৰ্ব বেজবৰুৱাই সংগীতৰ জগতখন সমৃদ্ধ কৰি গ'ল। আজি বহু কথাই মনত পৰিছে। আমি একেলগে ঘৰে ঘৰে গৈ ৰেকৰ্ড বিক্ৰী কৰাৰ কথা মনত পৰিছে। বহু তিতা-মিঠা অভিজ্ঞতাৰে অপূৰ্ব বেজবৰুৱাই সংগীতৰ জগতত এক বিশেষ স্থান দখল কৰি গ'লগৈ।") ভালদৰে মনত নাই, সম্ভৱতঃ ''কপৌপাহি তোৰে খোপাত কিমান ধুনীয়া দেখি...' আৰু কেইটামান গীতৰ 'খবৰ'টোত, অপূৰ্ব বেজবৰুৱাই প্ৰথম 'সাক্ষাৎ'ত দিয়া 'খবৰ'টোত। এই বিশেষ গীতটোৰে অপূৰ্ব বেজবৰুৱাৰ বিহুসুৰীয়া গীতে গতি লৈছিল, জনপ্ৰিয় হৈছিল।
--আহিছো উল্লেখ কৰা গীত তিনিটালৈ। ( ক্ৰমশ:)Apurba bezbaruah

মন্তব্যসমূহ

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...