সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

ভৈৰৱী/ নাটক

ভৈৰৱী-- ভাৰতীয় ৰাগশাস্ত্রত বর্ণিত এটি প্রাচীন ৰাগ।

ভৈৰৱী-- আন এক অৰ্থ সন্ত্ৰাস বা বিস্ময়কৰ। এঠাই পঢ়িছিলোঁ "ভৈৰৱী হিন্দু দেৱী মহাবিদ্যাৰ লগত যুক্ত। তেখেত ভৈৰৱৰ পত্নী। তেখেতৰ চাৰি হাত, এক হাতত গ্ৰন্থ, এটা জপমালা, এটা অভয়া মুদ্ৰা আৰু আনটো ভাৰদ মুদ্ৰা লৈ পদুমৰ উপৰত বহি আছে। তেখেত ৰঙা পোচাক পৰিধান কৰে।..."

নাটক খনৰ নাম-- "ভৈৰৱী"। নাট্যকাৰে দ্বিতীয়তো অৰ্থ মনত ৰাখি নামাকৰন কৰিছে। স্পষ্ট হৈছে নাটক খনৰ শেষ দৃশ্যটোত। 

মাধৱদেৱ আন্তৰ্জাতিক প্ৰেক্ষাগৃহত চোৱা এই নাটক খনৰ নাট্যকাৰ মৃন্ময় ভূঞা, পৰিচালনা বসন্ত শইকীয়াইৰ। নাটক খনৰ কাহিনীৰ মূল বিন্দু ভৈৰৱী নহয়, মাটি। মাটিৰ শিল্প, মাটিৰ অধিকাৰ।

ভৈৰৱীৰ পিতৃ (চৰিত্ৰ: ক্ষেত্ৰপাল। অভিনেতা: বিজিত দেৱ চৌধুৰী) মৃৎশিল্পী। প্ৰজন্মৰ পাছত প্ৰজন্মই কৰি এই কলা কৰ্মৰ আদৰ কমিছে যদিও ভৈৰৱীৰ পিতৃয়ে এৰি দিয়া নাই। এৰি নিদিয়ে! ভৈৰৱীৰ ভাতৃয়ে কিন্তু এই কৰ্ম আগবঢ়োৱাৰ পক্ষত নাই। এই শিল্পকৰ্মত ভৈৰৱীৰ দেউতাকক সহায় কৰে কাৰ্তিকে (অভিনেতা: নিলোৎপল নাথ)। মুছলিম পৰিয়ালত ডাঙৰ হোৱা কাৰ্তিকৰ প্ৰকৃত পিতৃ-মাতৃৰ পৰিচয় নাই। এই চৰিত্ৰটোক নাটক খনত নায়কৰ আকাৰ দিয়া হৈছে। 

নায়িকা?

স্বাভাৱিকতে-- ভৈৰৱী।

--ভৈৰৱী। সুন্দৰ মনৰ। অশুৱনি চেহেৰাৰ। 

--ভৈৰৱীক কোনো ডেকাই পচন্দ নকৰে, বিয়াৰ বাবে। চাবলৈ আহে, অশুৱনি চেহেৰাৰ বাবে পছন্দ নকৰে। 

নাটক খনৰ আন এটা চৰিত্ৰ-- দলৈ গোঁসাই (অভিনেতা: ৰণধীৰ মানৱ গোস্বামী)। দলৈ গোঁসাইৰ ওচৰত নাৰীৰ জাতি নাই, নিৰাপত্তা নাই। অন্তঃসত্বা হয় ভৈৰৱী। দেৱালয়ৰ মাটিৰ মুখ্য দলৈ গোঁসাই আঁৰতে থাকি যায় ভৈৰৱীৰ গৰ্ভত থকা সন্তানৰ প্ৰশ্ন উত্থাপন হোৱাৰ সময়তো। কাৰ্তিকে কয়-- সন্তান তাৰ। ... থাকক, কাহিনী ইমানতে এৰিছোঁ। এৰাৰ কাৰণ-- কাহিনীয়ে আমাক চুব পৰা নাই। (কাহিনীয়ে চুব নোৱাৰাৰ এটা কাৰণ-- ঠিয় হৈ নাটক চোৱা বিশৃংখল পৰিবেশ হৈছিল, যাৰ বাবে আমি বহি নাটক চোৱা একাংশ দৰ্শকে আধা মঞ্চৰ, প্ৰায় ৬০% শতাংশ নাটক  দেখিছিলোঁ। আন নাটক খনৰ কাহিনীৰ "বাস্তৱতা" আমাৰ বাবে প্ৰশ্নবধক হৈ ৰ'ল, এন আৰ চি প্ৰসংগ আনি এটা সম্প্ৰদায়ক হত্যাৰ যি দৃশ্য দেখিলোঁ। নাটক খনৰ কাহিনীৰ গতিত নাট্যকাৰে নিৰ্মাণ কৰা চৰিত্ৰৰ দলৈ গোঁসাই আমাৰ ধাৰণাৰ বাহিৰত।) আমাক আমাক চুইছে-- পৰিচালনাই, অভিনয়ে।পৰিপাটি পৰিচালনা। পোহৰ-সংগীত সৌন্দৰ্যলৈ ৰূপান্তৰ কৰিছে। "চৰিত্ৰ"ক মঞ্চৰ একোনত অৱস্থান কৰোৱাৰ সময়তো মঞ্চ ভৰাই ৰাখিছে, পৰিবেশ নিৰ্মাণত কৰিছে "পোহৰে" (স্বাভাৱিকতে প্ৰশংসা কৰিম পোহৰ ব্যৱস্থাপনাৰ দায়িত্বত থকা দীপক ডেকাক), সংগীত পৰিকল্পনাই (সংগীত: দীকু ভৰদ্বাজ।) আৰু মঞ্চ সজ্জাই (মঞ্চসজ্জা:ধনজিত শৰ্মা)।

অভিনয়লৈ আহিছোঁ-- ভৈৰৱীৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা বিপাশা দৈমাৰীৰ নাম প্ৰথমতেই উল্লেখ কৰিব লাগিব। বিপাশাৰ লগতে ক্ষেত্ৰপালৰ চৰিত্ৰত বিজিত দেৱ চৌধুৰীৰ, লাঠিয়াল শম্ভুৰ চৰিত্ৰত অভিনেতা যতীন খনিকৰৰ, পাঞ্চালীৰ চৰিত্ৰত সুকন্যা ফুকনৰ অভীনয় নাটক খনৰ আন এক সৌন্দৰ্য। 

(আৰু আছে)

মন্তব্যসমূহ

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...