সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

মনত আছেনে?দৰিকা দিচাঙে পানী বাঢ়ি গ'লে ... ভূপেন হাজৰিকাই লিখিছিল লতা মংগেশকাৰৰ অনুৰোধত /২

"অসমৰ ভূপেন হাজৰিকাৰ সংগীতে মোক আকৰ্ষণ কৰিছিল। কিন্তু ভূপেন দাদা ৰাজি নাছিল হিন্দী চিনেমাৰ যি ধাৰা, সেই ধাৰাত কাম কৰিবলৈ। মই কেইবা গৰাকীয়ো পৰিচলকৰ সৈতে কথা পাতিছিলো। কাম নিসিজিল। চিনেমাৰ পৰিচালকে সংগীতৰ কাম ভূপেন হাজৰিকাক এৰি নিদিয়ে, ভূপেন দাদাই পৰিচালকক সন্তুষ্ট কৰিবলৈ সংগীত কৰিব নখোজে। মন আছিল কিন্তু কম কাম কৰাৰ সুযোগ পাইছিলো। এবাৰ মই কৈছিলো-- "খাটি অসমীয়া গাম।... ("শ্ৰীমতী লতা মঙ্গেশকৰৰ ঘৰৰ পৰা ট্রাঙ্ক কল পালো—অসমীয়া গীতৰ সঙ্কলন এটিৰ লং-প্লেয়িং ৰেকৰ্ড এখনৰ বাবে এটি বিহুসুৰীয়া গীত যেন মই লেখো।..." --ভৃপেন হাজৰিকা) "জোনাকেৰে ৰাতি..." সুৰ মই কেইবাবাৰো গাইছো। অসমীয়াৰ পাছত বাংলা, হিন্দীত। হিন্দীত দাদাৰ কেইবাটাও গাইছো।" --হয়, কেইবাটাও গীত গাইছে।  'আৰোপ"ৰ  ‘'নেইনো মে দর্পন হে..."ৰ পৰা "ৰুদালি"ৰ  "দিল হুম হুম কৰে...", "সময় অ’ ধীৰে চলো..." , "ঝুঠী মুঠী মিতৱা..."লৈ, কেইবাটিও গীত।জনপ্রিয়তাৰ কথা সর্বজনবিদত।
--দিলীপ কুমাৰ দত্তই লিখিছে, "লতাৰ কাৰণে ভূপেন দাদাই ৰচিছিল 'গোদাবৰী নৈৰ পাৰৰে পৰা অসমী আইলৈ যাটো প্রণাম'। অৱশ্যে, সেই গীতটো লতাই বহুত দিন পাচতহে বাণীবদ্ধ কৰে। সেই গীতটো আনে বাণীৱদ্ধ কৰিবলৈ বিচাৰিছিল যদিও ভূপেন দাদাই আনক নিদি লতাৰ কাৰণেই গীতটো সাঁচি ৰাখিছিল। ভূপেন দাদাৰ মতে লতাৰ গীত কেৱল কণ্ঠৰ পৰা নাহে সি আছে তেঁওৰ প্ৰাণৰ একেবাৰে গভীৰতম কোণৰ পৰা।..." --এই গীতটোৰে অসম-মহাৰাষ্ট্ৰৰ মাজত কথা-সুৰেৰে সাঁকো সাজিছিল লতা মংগেশকাৰৰ হতুৱাই ভূপেন হাজৰিকাই।( " 'গোদাবৰী নৈৰ পাৰৰ পৰা অসমী আইলৈ যাচো প্ৰণাম...' গীতটো আৱেগ, সুৰ, কায়িক সৌন্দর্য্য আৰু অতুলনীয় পৰিবেশনৰ পিনৰ পৰা এটা অতি মনোৰম গীত। অসমীয়াই গীতটোক যথাযথ ভাবে মর্যাদা নিদিয়া কাৰণেই হয়তো লতাই অসম অসমীয়ালৈ আগ বঢ়েৱা মৰম আৰু শ্ৰদ্ধাৰ উত্তৰ আজিলৈকে দিব পৰা নাই।" --দিলীপ কুমাৰ দত্ত)
--লতা মংগেশকাৰৰ বাবে ভূপেন হাজৰিকাই লিখিছিল, সুৰ-সংগীতেৰে সজাইছিল, " মই অথাই জলধিৰ মাজলৈ/ আহিলোঁ সাঁতুৰি/ দূৰ দূৰণিত দুপাৰ এৰি/ খাইছোঁ হাবাথুৰি... (চিনেমা: পানী)

[ উৎস: ভূপেন হাজৰিকাৰ "গীত আৰু জীৱন ৰথ" /দিলীপ কুমাৰ দত্ত, মই এটি যাযাবৰ/ড°ভূপেন হাজৰিকা, শিল্পীৰ পৃথিৱী, 'Swarratn - Lata Mangeshkar" /Aaryaa Joshi, "Mid-Day"]

মন্তব্যসমূহ

একটি মন্তব্য পোস্ট করুন

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...
১টি মন্তব্য
Read more »

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »