ভূপেন হাজৰিকা bhupen hazarika
ভূপেন হাজৰিকাই সংগীত পৰিচালনা কৰা অসমীয়া চিনেমা কেইখন: সতী বেউলা (১৯৫৪), পিয়লী ফুকন (১৯৫৫), এৰা বাটৰ সুৰ (১৯৫৬), ধুমুহা (১৯৫৭), কেঁচা সোণ (১৯৫৯), পুৱতি নিশাৰ সপোন (১৯৫৯), শকুন্তলা (১৯৬১), মণিৰাম দেৱান (১৯৬৪), প্রতিধ্বনি (১৯৬৫), লটিঘটি (১৯৫৬), চিকমিক বিজুলী (১৯৬৯), খোজ (১৯৭৫), চামেলি মেমচা'ব (১৯৭৫), পলাশৰ ৰং (১৯৭৬), বনহংস (১৯৭৭), বনজুই (১৯৭৮), মন প্রজাপতি (১৯৭৯), অকণ (১৯৮০), অপৰূপা (১৯৮২), অংগীকাৰ (১৯৮৫), যুগে যুগে সংগ্রাম (১৯৮৬), মা (১৯৮৬), সংকল্প (১৯৮৬), জিউনি সিমাং (১৯৮৭), প্রতিশোধ (১৯৮৭), চিৰাজ __(১৯৮৮), প্রিয়জন (১৯৯৩), অশান্ত প্ৰহৰ (১৯৯৪), পানী (১৯৯৫) আৰু বড়ো ভাষাৰ "জিউনী চিৎমা" (১৯৮৭ চন)
আৰু হিন্দী চিনেকৰ্ম (সংগীত) : আৰোপ (১৯৭৩),
মেৰা ধৰতি মেৰী মা (১৯৭৭) অপেক্ষা (১৯৮৪) একপল (১৯৮৬), ৰুডালি (১৯৯৩ চন) প্রতিমূর্তি (১৯৯৩ ) ছাজ ( ১৪৮ মিনিট দৈৰ্ঘৰ চিনেমা খনৰ সংগীত পৰিচালক আছিল তিনি গৰাকী-- ভূপেন হাজৰিকা, জাকিৰ হুচেইন, ৰাজ কমল/ ১৯৯৮) দো ৰাহে (১৯৯৭ চন) দাৰ্মিয়াঁ (১৯৯৭ চন) গজগামিনি (২০০০), দমন (২০০১ ), কৌন? (২০০৩)।
--সংগীতেৰে সজোৱা বাংলা চিনেমাৰ তালিকাত আছে: জীবন তৃষ্ণা (১৯৫৭ চন) কড়ি ও কোমল (১৯৫৭ চন) অসমাপ্ত (১৯৫৭ চন) জোনাকিৰ আলো (১৯৫৮ চন), দুই বেচেৰা ("১৩ জুলাই, ১৯৭৬। পালি হিলছত থকা গুলজাৰৰ ঘৰত। গুলজাৰ, মোৰ আৰু সুনীল দত্তৰ মাজত নানা কথাৰ আলোচনা চলিল। গুলজাৰে সুনীল দত্তক ক'লে— 'ভূপেনদাই তাহানিৰ ১৯৫৯ চনত বাংলা ছবি 'দুই বেচাৰা'ত এটা হিন্দী গীত বিচাৰিছিল। মই লিখি দিছিলোঁ। গতিকে, মোৰ জীৱনৰ প্ৰথম গীতৰ সুৰ দিছে ভূপেনদাই।' ..." --ভূপেন হাজৰিকা) / ১৯৫৯ চন) সীমানা পেৰিয়ে (১৯৭৫ চন) দম্পত্তী (১৯৭৫ চন) কালো সিদূৰ (১৯৮৪ চন), এখানে পিণ্ডৰ,চামেলি মেম্চাব (১৯৭৫ চন), দেৱদাস (১৯৭৯)।
আৰু পৰিচালনা? --ভূপেন হাজৰিকাই পৰিচালনা কৰিছে ৮ খন চিনেমা।অসমীয়া চিনেমা "এৰা বাটৰ সুৰ" (১৯৫৬), "শকুন্তলা" (১৯৬১), "প্রতিধ্বনি", (১৯৬৫), "লটিঘটি" (১৯৬৬), "চিকমিক বিজুলী" (১৯৬৯), "মন প্রজাপতি" (১৯৭৯), "চিৰাজ" (১৯৮৮) আৰু হিন্দী চিনেমা "মেৰা ধৰতি মেৰী মা" (১৯৭৬)। আন এক "বিশেষ" চিনেকৰ্ম "মাহুত বন্ধুৰে"।
"মাহুত বন্ধুৰে"ৰ প্ৰসংগত সংগীত সূৰ্যই কৈছিল--"ছবি খন চোৱাৰ সময়ত, বহুতে মোক কৈছিল 'অদ্ভুত' ছবি। এনে কথাছবি নেদেখা বুলিয়ো কৈছিল। কৈছিল--কাহিনী ছবিয়ো নহয়, তথ্যচিত্ৰ বুলিয়ো কব নোৱাৰি! সুধিছিল-- বাংলা ছবি নেকি?মই কৈছিলো গোৱালপৰীয়া ছবি। অসমীয়া ছবি। বুজাইছিলো। কি বুজিছিল নাজানো। মূৰ দুপিয়াই দুপিয়াই বুজা যেন দেখুৱাইছিল।" ভূপেন হাজৰিকাৰ এই বিশেষ চিনেকৰ্ম সেই সময়ৰ প্ৰধান মন্ত্ৰী জৱাহৰলাল নেহৰুই চাইছিল। (" ১৯৫৮ চনত 'মাহুত বন্ধুৰে' কৰিলোঁ। গোৱালপৰীয়া ভাষাত... ল'ৰা-ছোৱালীবোৰক হাতীক লৈ সেইখন কৰিলোঁ। 'মাহুত বন্ধুৰে'ৰ গানবিলাকৰ বিষয়ে কলিকতাত কয় এইবোৰতো বাংলা নহয়, গুৱাহাটীৰ আকাশবাণীৰ সঞ্চালকৰ ওচৰলৈ পঠোৱাত কয়— 'এইবোৰতো অসমীয়া নহয়'। "গেইলে কি আছিবেন মোৰ মাহুত বন্ধুৰে...' — এওঁলোকে কয়া, বাংলা নহয়, তেওঁলোকে কয় অসমীয়া নহয়। মই প্ৰথমবাৰৰ যে গোৱালপাৰাৰ সাংস্কৃতিক উদ্ধাৰ কৰি আনি দুয়োখন ৰাজ্যৰ ড্রইং ৰূমত এৰি দিলো। “আমাৰ গোৱালপাৰাৰ গীত' বুলি, কলিকতাত আমাদেৰ গোয়ালপাড়াৰ গীত তুলি কয়, ৰবীন্দ্ৰ সদনত প্ৰতিমা বৰুৱাক সন্মান যাচে, গীতবোৰক সন্মান কৰে। মই আৰু অলকেশ বৰুৱাই হাতত কোনো পইচা নথকাতো খিচিৰি খাই খাই কোনো সূচী নোহোৱাকৈ 'মাহুত বন্ধুৰে' উলিয়াই দিলোঁ। সুন্দৰভাৱে চলিল। সাংঘাতিক নাম কৰিলোঁ।...সেইখন কৰি নতুন লহৰৰ আৰু এটা হুলস্থূল লগাই দিলোঁ। জৱাহৰলাল নেহৰুৱে মাতি লৈ গৈছিল। গোটেই বিদেশী দূতাৱাসবোৰলৈ সেইখন পঠিয়াই দি ক'লৈ, 'এইখন বৰ অদ্ভুত ছবি হৈছে। কাৰণ তাত কোনো ষ্টাৰকাষ্ট নাই।'..." -ভূপেন হাজৰিকা)
মন্তব্যসমূহ
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন