সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

আৰু অভিজিৎ ভট্টাচাৰ্য, লভিতা ... /৪

'অসমীয়া প্ৰতিদিন'ত মই যে মুকলি মনেৰে কাম কৰিব নোৱাৰিম বুজিবলৈ বেছি দিন নালাগিল। মোৰ বুজি নাপালো ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ খবৰ কিয় সৰুকৈ দিব লাগে ( মই সম্পাদনা কৰা ভিতৰৰ বিশেষ পৃষ্ঠাটোত), নাট্যকাৰ জীতেন শৰ্মাৰ নাটক কিয় কাকত খনৰ প্ৰথম পৃষ্ঠাৰ খবৰ হয়! ( জীতেন শৰ্মাৰ হয়, মৃদুল চুতীয়াৰ নাটকৰ নহয়। কিয়? মৃদুল চুতীয়া এনে এগৰাকী নাট্যকৰ্মী, যি গৰাকীয়ে ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ মঞ্চতো নতুন নতুন নাট্যচিন্তাৰে নাটক কৰি আহিছে।) আৰু বিশেষ ধৰণে (সমালোচনাৰ সাজ পিন্ধাই প্ৰচাৰত সহায় হোৱা) মাজে মাজে অভিজিত ভট্টাচাৰ্যৰ নাটক কেন্দ্ৰিক লেখা ভিতৰৰ আন পৃষ্ঠাত কিয় ছপোৱা হয়! এই যে মই ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ নাটকৰ খবৰক কম ঠাই দিবলৈ বাধ্য হৈছিলোঁ, সহজ ভাবে লব পৰা নাছিল ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ  কেইবা গৰাকীয়ো প্ৰযোজকে। --প্ৰযোজকৰ এই অসন্তুষ্টিৰ কথা মোক জনাইছিল ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ এগৰাকী সংবাদকৰ্মী দিগন্ত কুমাৰ চৌধুৰীয়ে। দিগন্ত সেই সময়ত (চন:২০০৮) একেটা  গোষ্ঠীৰে আলোচনী 'নন্দিনী'ৰ সম্পাদনা বিভাগত কাম কৰিছিল। দিগন্তই এনেদৰেও কৈছিল, 'মই প্ৰযোজক কেইগৰাকীক কৈছো, দোষ আপোনাৰ নহয়, তেওলোকে কিন্তু মানি নলয়। ...দাই (প্ৰযোজক গৰাকী আজি আমাৰ মাজত নাই। সেয়েহে নামটো উহ্য ৰাখিলো।) জয়ন্ত বৰুৱা ছাৰক কৈ আপোনাক  প্ৰতিদিনৰ আঁতৰোৱাৰ ব্যৱস্থা কৰিম বুলিয়ো কৈছে।' প্ৰযোজক গৰাকীৰ খঙৰ কাৰণ আছিল 'অজানিতে ভাঙি গ'ল মোৰ বুকুৰে ঘৰ'। মৃদুল চুতীয়াৰ নাট্যকৰ্ম। ডাইনী হত্যা বিষয়বস্তুক আগবঢ়াই নিছিল এটা ত্ৰিকোনীয় প্ৰেমৰ কাহিনীৰে। মূল চৰিত্ৰ তিনিটাত অভিনয় কৰিছিল তপন দাস, জেৰিফা ৱাহিদ আৰু মৃদুল চুতীয়াই। নাটক খনে আমাৰ মন-মগজু চুই গৈছিল। আৰু নিৰ্দিষ্ট শুকুৰবাৰটোত প্ৰযোজক গৰাকীৰ নাট্যদলটোত মঞ্চস্থ নাটক এখনৰ লেখা এটা আঁতৰাই (লে-আউত হোৱাৰ পাছত, শেষ মুহুৰ্তত।) অমৰজ্যোতি ডেকাই লিখা 'অজানিতে ভাঙি গ'ল মোৰ বুকুৰে ঘৰ'ৰ লেখাটো লগাইছিলোঁ। কাকত খনৰ লে-আউট কোঠাৰ এই খবৰ কোনোবাই হয়তো প্ৰযোজক গৰাকীক জনাইছিল! পাছত প্ৰসংগক্ৰমে প্ৰযোজক গৰাকীয়ে কৈছিল--'মোৰ কথা বাদ দে। নাট্যকাৰৰ কথা বাদ দে। ইখন কাকতৰ সাংবাদিকৰ সৈতে সিখন কাকতৰ সাংবাদিকৰ মিল নাই বুলি কেনেকৈ কবি!" ইংগিতপূৰ্ণ উত্তৰ। 
'অজানিতে ভাঙি গ'ল মোৰ বুকুৰে ঘৰ'ৰ লেখাটোক কেন্দ্ৰ কৰি 'অদ্ভুত ঘটনা' এটা ঘটিছিল। লেখাটো প্ৰকাশ পোৱাৰ পাছতে এখন চিঠি আহিছিল-- 'নাটক খন নকল ...'। পাছত আৰু এখন, আৰু এখন। ১০ খন মান চিঠি আহিছিল। 'অদ্ভুত কথা'টো হ'ল-- একে খন চিঠি। ভিন্ন ঠাই। ভিন্ন নামৰ প্ৰেৰক। তালুকদাৰ উপাধিৰ মধ্যভোগি এগৰাকীয়ে খবৰ আনিছিল-- ভিন্ন নামত অহা এই চিঠি হেনো কম্প'জ কৰোৱাইছিল এগৰাকী নাট্যকাৰে। তালুকদাৰে নাট্যকাৰ গৰাকীৰ নামটো নকলে। ('অজানিতে ভাঙি গ'ল মোৰ বুকুৰে ঘৰ' কেন্দ্ৰীক চিঠি কেইখন হয়তো ছপা হ'ল হেতেন, যদিহে অচ্যুৎ কুমাৰ পাটোৱাৰী আৰু আমি চিঠি কেইখন মিলাই নাচালো হেতেন!)

--এই লেখা কম্প'জ কৰি থকা সময়ত সামাজিক মাধ্যমত লেখা এটা পালো। কমল কুমাৰ মেধিৰ। মেধিৰ  মতে, 'মালাকাৰ উপাধিৰ এজন ডিটিপি অপাৰেটৰ আছিল ৷ ...দাই নিজৰ নাটকৰ  সমালোচনা  নিজেই মালাকাৰক ডিক্টেচন দি লিখিছিল ৷ সেই সময়ৰ বিভিন্নজন চিত্ৰ সাংবাদিকৰ নামত প্ৰিণ্ট আউট উলিয়াই থৈ দিয়ে ৷ অন্য কাকতলৈ সেইবোৰ গুচি যায় ৷ নিজেই নিজৰ নাটকৰ উচ্চ প্ৰশংসা কৰে বেলেগৰ নাম দি ৷...' এই 'দা' গৰাকীয়ে 'অজানিতে ভাঙি গ'ল মোৰ বুকুৰে ঘৰ' কেন্দ্ৰীক চিঠিৰ লেখক নেকি! --নাই, প্ৰমাণ আমাৰ হাতত নাই। 
------------------------------------------
আৰু আছে wait

মন্তব্যসমূহ

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...