আন দহজনৰ দৰে ৰঞ্জন বেজবৰুৱাৰ সংগীত-কৰ্ম নহয়। সংগীত- কৰ্মীগৰাকীৰ সংগীতৰ ভাষা- সংস্কৃত। কথা প্ৰসংগত জানিব বিচাৰিছিলোঁ তেওঁৰ গীতৰ ভাষা সংস্কৃত কিয়? উত্তৰত কৈছিল-
১)
সংস্কৃত অতি সাংগীতিক আৰু শ্ৰুতিমধুৰ ভাষা। যিকোনো কথা সংস্কৃতত উচ্চাৰণ কৰিলে সি অধিক আৱেদনময় হৈ পৰে। গীতৰ ক্ষেত্ৰত এই আৱেদন হয় সৰ্বাধিক। সেয়েহে সংস্কৃতৰ দৰে এটি অৰ্থ-গৌৰৱময় ধ্ৰুপদী ভাষাত গীত ৰচনা কৰা বা অন্য ভাষাৰ গীত ৰূপান্তৰ কৰি গোৱাটো মোৰ বাবে হৈ পৰিল এক স্বপ্ন, এক সাধনা ।
২) সংস্কৃত ভাষাত মৌলিক বা অনূদিতৰূপত গীত পৰিৱেশন কৰিলে কেইবাটাও উদ্দেশ্যে সিদ্ধি হ'ব পাৰে। প্ৰথমে- আমাৰ প্ৰান্তীয় সংগীত-ধাৰাই অৱধাৰিতভাৱে লাভ কৰিব পাৰে- এক নতুন ব্যাপ্তি, নতুন দীপ্তি তথা ধ্ৰুপদী মহিমা। গীতে-সংগীতে, ধ্বনিয়ে-প্ৰকাশে- এক অনুপম 'ভাৰতীয়ত্ব' ইয়াত নতুনকৈ যুক্ত হ'ব পাৰে। তাৰ দ্বাৰা আমাৰ জাতীয় সংগীতধাৰা হৈ পৰিব পাৰে বিশ্বজনীন।
কিয়নো সংস্কৃত একে সময়তে ভাৰতীয় আৰু আন্তৰ্জাতিক ভাষা। ভাষাতত্ত্বৰ ইতিহাসৰ দৃষ্টিৰে প্ৰায় পাঁচ হেজাৰ বছৰীয়া ইণ্ডো-ইউৰোপীয় ভাষা গোষ্ঠীৰ জ্যেষ্ঠ দুহিতা সংস্কৃতৰ লগত আছে বিশ্বৰ বহু প্ৰসিদ্ধ প্ৰধান ভাষাৰ নাড়ীৰ সংযোগ। আছে সমন্বয় বা সামঞ্জস্য। পৃথিৱীৰ নানা দেশত ইয়াৰ চৰ্চা কৰা হয়- সংস্কৃতৰ এই মহৎ সাংস্কৃতিক বৈভৱ বা ঐতিহ্যৰ বাবেই।
৩) যি কোনো আৰ্যমূলীয় ভাৰতীয় ভাষা- যেনে অসমীয়া, বঙলা, উড়িয়া, হিন্দী, ৰাজস্থানী, গুজৰাটী, মাৰাঠী আদিত লিখা গীত আটাইতকৈ সফলভাৱে অনুবাদ হ'ব পৰা ভাষাটো- আমি ভাৱোঁ- সংস্কৃত। কিয়নো ভাষাগত বৈশিষ্ট্যৰ বাবেই সংস্কৃতত আছে অপৰিসীম শব্দ-সম্ভাৰ, সমাৰ্থক শব্দমালা, ধ্বন্যাত্মক প্ৰকাশভঙ্গী। আপুনি যি ভাৱেই পোনাব খোজে, সেই ভাৱেই পোন হয় সংস্কৃত। সংস্কৃত অতি নমনীয়, 'সৰবৰহী' ভাষা।
৪) ইয়াৰ উপৰি সংস্কৃতত গীত পৰিৱেশনে সামাজত বহুখিনি ইতিবাচক প্ৰভাৱ পেলাব পাৰে। নতুন প্ৰজন্মই ক্ৰমাৎ অৱলুপ্তিৰ ফালে যোৱা সংস্কৃত ভাষাক পুনৰ স্বমহিমাৰে প্ৰতিষ্ঠা কৰিব পাৰে। পৰিচয় কৰাই দিব পাৰে আমাৰ সুমহান সাংস্কৃতিক পৰম্পৰাক। সংস্কৃত সংগীতৰ মাধ্যমেৰেই তেওঁলোকে সংস্কৃত শব্দমালা শিকিব, শিকিব তাৰ ব্যৱহাৰ,শিকিব মূল আধুনিক ভাষাৰ লগত তাৰ সম্বন্ধ-সংগতিৰ বহু নজনা কথা। শিকিব আমাৰ দেশীয় সাহিত্যৰ আঁতি-গুৰিও।"
এতিয়ালৈ এশৰো গীত সংস্কৃতলৈ ৰূপান্তৰ আৰু ৰচনা কৰা ৰঞ্জন বেজবৰুৱাৰ শ্ৰৱ্য সংকলন কেইটি- মনোমোহিনী (২০০৮), মৃগনয়না(২০০১১), সাগৰসংগমঃ(২০১২), যশোদানন্দন (২০১৪), আনন্দিনী(২০১৯)- শ্ৰব্য সংকলন
উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে। ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...
মন্তব্যসমূহ
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন