সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

এটি নক্ষত্ৰ, আনটো পুৱতিৰ তৰা

৪ আগষ্ট। দুটি "সুৰ-কণ্ঠ"ৰ জন্মদিন-- কিশোৰ কুমাৰ, তৰালি শৰ্মাৰ।
কায়িক কিশোৰ কুমাৰ আজি আমাৰ মাজত নাই (কায়িক মৃত্যু: ১৩ অক্টোবৰ, ১৯৮৭, মুম্বইত); আছে অসমীয়া, বাংলা, হিন্দি, মাৰাঠি, গুজৰাটি, কন্নড়, ভোজপুৰি, মালয়ালম, ওড়িয়া, উর্দু ভাষাত গোৱা ৩,০০০ ৰো অধিক গানৰ মাজত (আৰু অভিনয় কৰা ৯০ খন চিনেমাৰ চৰিত্ৰৰ মাজত)। কোনে পাহৰিব কিশোৰদাই গোৱা रिम-झिम गिरे सावन..., रूप तेरा मस्ताना..., मिल गया हमको साथी..., पल पल दिल के पास..., ये शाम मस्तानी..., आज रपट जायें तो..., ॐ शांति ॐ..., एक लड़की भीगी भागी सी..., जिंदगी की यहीं रीत है... আদি গীত!
আৰু আনটো "সুৰ-কণ্ঠ"?
তৰালি নামৰ "সুৰ-কণ্ঠ" বৈ আছে পুৱতিৰ পৰা সংগীতৰ পৃথিৱী (music world)-লৈ।
তৰালিৰ গায়কী-কণ্ঠৰ সৈতে আমাৰ পৰিচয় "ইমান অভিমান কিয় মই নেজানো...", "তই দিয়া ৰিহা খনি পিন্ধি ল'লো...", "মৰমৰে এনাজৰি...", "দূৰৈত শুনিলো ৰিণি-ৰিণি চেনাইৰ পেঁপাৰে মাত..." আদি গীতৰ মাজেৰে। singing power --এই গীত কেইটাৰ মূল আকৰ্ষণ শক্তি। এই গীত কেইটাৰে এটা ইমেজত বন্দী কৰি লৈছিলোঁ-- তৰালিৰ গায়কী, তৰালিৰ কণ্ঠ। কিন্তু আমাৰ ধাৰণা শুদ্ধ নাছিল! শুদ্ধ নহয় বুলি ভাবিৱলৈ বাধ্য কৰালে তৰালিয়ে গোৱা "মিঠা এটি ৰাতি...", "নিলাজি মলয়া কিয় জানো বলে..." দৰে গীত কেইটা শুনাৰ পাছত। আছৰিত কৰি দিয়ে "মিঠা এটি ৰাতি..." গোৱা তৰালিয়ে গোৱা "ওলাই অহা আইদেউৱে ঐ সসী..." যেতিয়া শুনোঁ। কেৱল বিয়া নামেই নহয়, পাছত তৰালিৰ কণ্ঠত লোকগীত শুনিলোঁ, বৰগীত শুনিলোঁ।
--এই খিনিতে মনলৈ আহিছে তৰালিৰ গীত শুনি সুধাকণ্ঠই তৰালিৰ পিতৃ সংগীতশ্ৰী প্ৰভাত শৰ্মাক কোৱা দুটা বাক্য "তাই লতা মংগেশকাৰো হ'ব পাৰে, পাৰবিন চুলতানাও হ'ব পাৰে।..."
         (চন ১৯৯৯। স্থান গুৱাহাটী। ভূপেন      
         হাজৰিকাৰ 'বিশেষ সংগীত অনুষ্ঠান'। এই 
         অনুষ্ঠানত সংগীতসূৰ্যৰ গীতৰ মাজতে দুটি 
       গীত গাইছিল তৰালিয়ে। তৰালিয়ে গাইছি—
    'বনে বাজে কাৰ...'। গীতটোৰ সুৰ প্ৰভাত শৰ্মাৰ।
        গোৱা আনটো গীত ভূপেন হাজৰিকাৰ – 
       “নিজকে দেখি...'। সেই অনুষ্ঠানত ভূপেন  
        হাজৰিকাইতৰালি সম্পৰ্কে কৰা ৰাজহুৱা
         মন্তব্যটো আছিল এনেধৰণৰ --ভূপেন
         হাজৰিকাৰ  সংগীতৰ অনুষ্ঠানত, ভূপেন
         হাজৰিকাৰ গীত গায়ো তৰালি শৰ্মাই নিজৰ
         ইমেজ অক্ষুন্ন ৰাখিব পাৰিছে। এয়া সহজ
         নহয়। --সেই সংগীতৰ অনুষ্ঠানতৰ পাছদিনা 
         সংগীতসূৰ্যই তৰালি শৰ্মাৰ গায়কী প্ৰসংগত
         প্ৰভাত শৰ্মাক কৈছিল --"তাই লতা
         মংগেশকাৰো হ'ব পাৰে, পাৰবিন চুলতানাও
         হ'ব পাৰে। তাইক গাবলৈ দিবা।")
--আমি যে উল্লেখ কৰিলোঁ, সেই গীত বোৰেই দিছিল "গায়িকা তৰালি"ৰ পৰিচয়। এই পৰিচয়ৰে আৰম্ভ কৰিছিল দ্বিতীয় পৰ্যায়ৰ সংগীতকৰ্ম। স্বাধীন সংগীত চিন্তাৰে স্বাধীন সংগীত কৰ্ম। প্ৰথমটো স্বাধীন সংগীত কৰ্মৰ নাম-- "মুকলি"। দ্বিতীয়-- "হেঙুলীয়া"। আৰু তৰালিৰ স্বাধীন সংগীত চিন্তাৰ তৃতীয়টো সংগীত প্ৰকল্প-- "ডেউকা"। "ডেউকা"ৰ দুটা গীত ইতিমধ্যে আমি আনুভৱ কৰিছোঁ-- "মাতিলেই নামি অহা জোনাক..." (কথা-সুৰ: তৰালি শৰ্মা) আৰু ""ডেউকা মেলি উৰে / সাঁচি ৰখা বহু কথা..." (কথা: গৌতম শৰ্ম, সুৰ: তৰালি শৰ্মা)।
       --আজি জন্মৰ দিনটোত কৈছোঁ, "মুকলি"
       মনেৰে। তৰালি তোমাৰ "হেঙুলীয়া" গীতবোৰ        শুনি অনুভৱ  কৰিছোঁ, সাংগীতিক "ডেউকা"ৰে
       যে আৰু বহু  সুৰীয়া বাট অতিক্ৰম কৰিবা
       সন্দেহ নাই।

মন্তব্যসমূহ

একটি মন্তব্য পোস্ট করুন

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...
১টি মন্তব্য
Read more »

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »