অনুপমা ভট্টাচাৰ্য ( জন্ম: ২৩ আগষ্ট, ১৯২৮, শিৱসাগৰ / মৃত্যু: ৩০ জানুৱাৰী,২০২২, গুৱাহাটী)
-----------------------------
দুখেৰ আৰম্ভ কৰিছিল অভিনয়ৰ সুখৰ জীৱন। দুখৰ মাজত জুপুকা মাৰি থকা সময়তে এদিন নটসূৰ্য ফনী শৰ্মা আৰু কলাগুৰু বিষ্ণু প্ৰসাদ ৰাভা আহি ক'লে-- তুমি অভিনয় কৰা! মন মুকলি লাগিব! আমি 'ছিৰাজ' কৰিম! তোমাৰ দেউতাক কৈছো। ফাতেমাৰ চৰিত্ৰটোত তুমি অভিনয় কৰিবা বুলি ধৰি লৈয়ে আমি আহিছো! কিছু সময় ল'লে। আৰু নিৰ্দিষ্ট সময়ত অনুপমা ভট্টাচাৰ্যই ক'লে-- মই অভিনয় কৰিম।
২০০৩ চনৰ কোনো এটা দিনত। সেই সময়ত আমি দৈনিক কাকত "আজি"ৰ সম্পাদনা বিভাগৰ কৰ্মী। সম্পাদক অজিত কুমাৰ ভূঞা আৰু লেখক-অভিনেতা দিলীপ কুমাৰ হাজৰিকাই অভিনেত্ৰী গৰাকীৰ বিষয়ে বহু কথা কৈছিল। দিলীপ কুমাৰ হাজৰিকাই কৈছিল --"এই বোৰ কথা লিখিব লাগে। আমি কোৱা ধৰণে নহয়, অনুপমা ভট্টাচাৰ্যই কোৱা ধৰণে। তুমি এদিন গৈ কথা পাতি আহা।" আমি গৈছিলো। আমি জানিব বিছৰাত কৈ গৈছিল। ("এইবোৰ জানিবলগীয়া কথা নে! লিখিলেনো কি হব!" বুলি কৈ গৈছিল।)
"সেই সময়ত মোৰ বয়স কিমান আছিল! ভালদৰে মনত নাই। খেলাৰ বয়স আছিল। আজি-কালি সিমান বয়সত দৰা-কইনা খেলে। মই পিছে সচাকৈয়ে কইনা হৈছিলো। কইনাৰ সাজ-অলংকাৰ পিন্ধি বিয়াত বহিছিলো। মোকনো এই গধুৰ সাজ-অলংকাৰ পিন্ধাই কিয় বিয়া দিলে! --বুজি লোৱাৰ আগতে এদিন ওচৰৰ তিৰোতাবোৰে আহি মোৰ গহনা-গাঁথৰি খুলি পেলালে, কপালৰ ফোঁট মচি দিলে। মই মাত্ৰ কান্দিছিলো, বিয়াৰ দিনা কন্দাৰ দৰে। আন বহুতে কন্দা বাবে। আনহাতে ভালো পাইছিলো সাজ-পাৰৰ বোজা এৰি খেলিবলৈ সুবিধা কৰি দিয়া বাবে। মোৰ মন কিন্তু দুখেৰে ভৰি আছিল, মোক বিয়া দিয়া ল'ৰা জন যে মৰি থাকিল, সেই বাবেই হয়তো! খেলত মন দিব পৰা নাছিলো।"
--হয়, বিয়াৰ বিয়াৰ কেইমাহমানৰ পিছতে অনুপমা ভট্টাচাৰ্যৰ স্বামীৰ মৃত্যু হৈছিল।
--সময়ত‘চিৰাজ’ৰ কাম আৰম্ভ হৈছিল। আৰু চিত্ৰগ্ৰহণৰ সময়তেই সংগীত পৰিচালক শিৱপ্ৰসাদ ভট্টাচাৰ্যৰ লগত পুনৰ বিবাহত বহিছিল। "আৰু বিয়াত বহিলো যে! আইদেউ সন্দিকৈৰ দৰে বিপদত নপৰিলো। কিন্তু মহিলাই চিনেমাত অভিনয় কৰা কামটো সেই সময়তো অপৰাধ আছিল। আৰু সমাজৰ পৰা পোৱা লাঞ্ছনা গঞ্জনা সহ্য কৰিব লগিয়া হৈছিল। সমাজে আমাৰ ঘৰখনক এৰিছিল।"
--ৰৈ থকা নাছিল। অভিনয় কৰি গৈছিল। সৰাপাত, নিমিলা অংক, বিপ্লৱী, মানৱ আৰু দানৱ, তৰামাই, ‘নতুন পৃথিৱী’, 'মৰম', 'ৰাংঢালী', 'আদালত', 'অকণ'কে ধৰি ১৪ খন অসমীয়া চিনেমাত অভিনয় কৰিছিল।
অভিনয় কৰিছিল ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰতো। ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰৰ প্ৰথম গৰাকী 'নায়িকা' বুলি কোৱা হয় অনুপমা ভট্টাচাৰ্যক। ( নটৰাজ থিয়েটাৰৰ প্ৰথম নাট্যবৰ্ষৰ অভিনেত্ৰী: জ্যোৎস্না দেৱী, অনুপমা ভট্টাচাৰ্য, স্বৰ্ণলতা বৰা, বনিতা বৰঠাকুৰ)। এনেদৰেও কব পাৰি --ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰত অভিনয় কৰা প্ৰথম গৰাকী (চিনে গ্লেমাৰ!) অভিনেত্ৰী। "নাটকত সৰুৰে পৰা অভিনয় কৰিছিলো। সৰুৰে পৰা নাটকৰ মানুহ দেখিছিলো। (('দৈনিক অসম'ৰ পৰা সংযজন: অসমীয়া সাহিত্যৰ কাণ্ডাৰী ৰসৰাজ লক্ষ্মীনাথ বেজবৰুৱাৰ আজোনাতিনী আছিল অনুপমা ভট্টাচার্য। তেওঁৰ পিতৃৰ নাম আছিল গোপাল বেজবৰুৱা আৰু মাতৃ আছিল গুণদা বেজবৰুৱা। বকুল বনৰ কবি আনন্দ চন্দ্ৰ বৰুৱা আছিল শিল্পীগৰাকীৰ মোমায়েক।) ১১ বছৰ মান বয়সত প্ৰথমবাৰ মঞ্চত অভিনয় কৰিছিলো। শিৱসাগৰত। গতিকে মোৰ বাবে থিয়েটাৰৰ মঞ্চত অভিনয় কৰা কামটো সহজ আছিল। অচ্যুত লহকৰৰ তাগিদা আৰু আৰ্থিক কাৰণত মই নটৰাজ থিয়েটাৰত অভিনয় কৰিবলৈ মান্তি হৈছিলো। যাত্ৰা আৰম্ভ হোৱাৰ পিছত অনুভৱ কৰিছিলো --মঞ্চত অভিনয় কৰা মোৰ বাবে কঠিন কাম নহয়; কিন্তু ভ্ৰাম্যমাণ থিয়েটাৰত কঠিন। সময়ৰ সৈতে খোজ মিলাই অভিনয়ৰ কাম কৰিব লাগে। নাটক লৈ ইখন ঠাইৰ পৰা সিখন ঠাইলৈ যাব লাগে। শেষৰ ফালে মোৰ ভাল নলগা হৈছিল। ভ্ৰাম্যমাণত পোৱা সকলো অভিজ্ঞতা মিঠা নাছিল। বিষ্ণু ৰাভা, ফণী শৰ্মাৰ সৈতে কৰা নাটকৰ মধুৰ অভিজ্ঞতাবোৰ সদায় মনত থাকিব। মই নাটকত অভিনয় কৰিহে ভাল পাইছিলো। চিনেমাৰ পোকটো সোমাইছিল 'জয়মতী'ৰ পৰা। অভিনয় কৰিম বুলি কিন্তু কোৱা নাছিলো, ভয়ত।" --অনুপমা ভট্টাচায্যই কৈছিল। হয়তো পিতৃ গোপাল বেজবৰুৱাই পঢ়িছিল জীয়ৰীৰ মন। আৰু সমাজৰ বাধাকো আওকান কৰি 'ফাতেমা'ৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰাৰ অনুমতি দিছিল। আৰু 'ফাতেমা'ৰে ৰূপালী পৰ্দাত জিলিকিছিল,দৰ্শকৰ হৃদয়ত স্থান লৈছিল। দৰ্শকৰ হৃদয়ত স্থান লোৱা 'ফাতেমা' গ'লগৈ, হৃদয়ত বহু ব্যথা লৈ।
(অকালতে হোৱা স্বামী শিৱপ্ৰসাদ ভট্টাচাৰ্যৰ মৃত্যু শোক, অকালতে হোৱা কন্যা ৰুণুমী ঠাকুৰৰ মৃত্যু শোক। আৰু যে কিমান শোক!) By: Utpal Mena
মন্তব্যসমূহ
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন