বৃষ্টি

বৃষ্টিবৃষ্টি। চিনেমা খনৰ নাম । চিনেমা খনৰ নায়িকাৰ নাম । বিয়াৰ পিছত প্ৰথম বাৰ বৃষ্টি আহিছে , ঘৰলৈ ।অকলে আহিছে । বিমানকোঠৰ পৰা অনাৰ দায়িত্ব পৰিল পংকজৰ ।বিমানকোঠলৈ গৈ থকা সময়ত পংকজৰ মনলৈ আহে বৃষ্টি , জাজ , জাজনী ,ৰথি ,বীণা বাইদেউ ... । যোৰহাটৰ পংকজ দত্ত । আইন পঢ়িব । ডিব্ৰুগড়লৈ আহিছে । ৰথি হতৰ ঘৰ এটা ভাড়াত লৈছে । সময়ত ঘৰ খনৰ সদস্যৰ দৰে হয় পংকজ । ৰথিৰ দেউতাক নাই । তাৰ চাকৰিও নাই । ৰথিৰ বাইদেউ -- বীণা বাইদেউ । ব্যক্তিগত খণ্ডৰ বিদ্যালয় এখনত পঢ়ুৱাই । বেকাৰ জীৱন । ৰথিৰ মনত ক্ষোভ -- একো নকৰে বাবেই তাক কোনেও গুৰুত্ব নিদিয়ে । মদ - ভাঙৰ মাজত থাকে , তথাকথিত শিক্ষিত সকলৰ বিৰূদ্ধে তাৰ মনত -- বিদ্ৰোহ । অৱশ্যে স্বধীন মনৰ ৰথিয়ে কাৰো দয়া - মৰম আশা নকৰে । সি তৰা - চন্দ্ৰক থাপ মাৰি আনি ঠেকিচিব খোজে । বীণা বাইদেউৰ দুখেও ৰথিক চুই থাকে । এজন টকা থকা মানুহে বিয়া পাতিম বুলি বীণা বইদেউক কামাখ্যালৈ নিছিল ।বিয়া নাপাতিলে । বাইদেউ কেলেংকাৰী হয় । বাইদেউ নিৰ্লিপ্ত । বাইদেউৰ খং ৰথিয়ে দাড়ী নকটাক কেন্দ্ৰ কৰি । দাড়ী কেন্দ্ৰীক খং ধেমালীলৈ ৰূপান্তৰ হোৱা মূহুৰ্ত এটাত ৰথিয়ে বায়েকৰ লগতে পংকজকো বেয়াকৈ কয় । আৰু তাৰ কেইদিন মান পিছতে পংকজক জাজে লৈ যায় । পংকজ জাজৰ ঘৰতহে থকাৰ কথা আছিল । কিন্তু তাৰ ভাল লগা নাছিল এঘৰ মানুহৰ ঘৰত চিনকী সূত্ৰে এনেয়ে থাকিবলৈ । কিন্তু জাজৰ কথা পেলাব নোৱাৰিলে । জাজৰ ছোৱালী বৃষ্টি । বৃষ্টিৰ সৈতে পংকজে মুকলি সময় কটালে । জাজে আশা কৰিছিল ভায়েক - ভনীয়েকৰ দৰে থাকিব সিহত । কিন্তু যেতিয়া বৃষ্টিৰ বিয়া ঠিক হ'ল পংকজে বুকুৰ কোনোবা খিনিত বিষ অনুভৱ কৰিলে । বৃষ্টিয়ে মাকক ক'লে -- পংকজৰ সৈতেহে বিয়াত বহিব । জাজে কথাতো সহজ ভাবে লৈছিল ।কিন্তু পংকজে কথাটো সহজ ভাবে কব পৰা নাছিল । বিয়াৰ দিনায়ো বৃষ্টিয়ে পংকজক কয় -- 'তুমি মোক নতুনকৈ শিৰত সেন্দূৰ দি লৈ যোৱা পংকজ !' বিপৰীতে পংকজে মৰমেৰ কয় -- ' বৃষ্টি , তুমি বিয়া হৈ যোৱা ।' ক্ষোভ বাঢ়ে বৃষ্টিৰ । আৰু কাপুৰুষ বুলি আতৰি যায় । -- বিমানকোঠত বাস্তৱলৈ আহে পংকজ । বৃষ্টি ৰৈ আছে । গাড়ীৰ সমুখৰ দুৱাৰ খুলি দিয়ে বৃষ্টিক । বৃষ্টিয়ে পিছৰ দুৱাৰ খুলি বহে । 'কেনে আছা বৃষ্টি ?' -- পংকজে সোধে । বৃষ্টিয়ে একো নকয় । খিৰিকীৰে বাহিৰলৈ চায় । ঘৰ পায় । গেৰেজত গাড়ী খন থৈ পংকজে নিজৰ স্কুটাৰ খন লৈ নিজ বাটে আঁতৰি যায় (ৰথিৰ ঘৰলৈ । চেহেৰাত বয়সৰ আঁচোৰ পৰা পংকজ ৰথি হতৰ ঘৰতে থাকে। অৱশেষত ৰথিৰ চাকৰি হ'ল। ৰথি হত গ'ল , চাকৰিৰ স্থানলৈ । ) পৰ্দাৰ আঁৰত ৰৈ যায় সেমেকা চকুৰে বৃষ্টি । -- গল্প আৰু গল্গ কোৱাৰ শৈলী চিনেমা খনৰ সৌন্দৰ্য । পৰিচালক দেউতি বৰুৱাই সংলাপ প্ৰধান ছিকুৱেন্সেৰে চিনেমা খনক গতি দিছে । কাহিনীত গীত গুঠিছে , কাহিনীৰ অংগলৈ ৰূপান্তৰ কৰি । 'ৰম্ভা, মেনকা কিম্বা যুথিকা নামবোৰ নাজানো ভাই...' , 'কাৰোবাৰ দুনয়ন সৰগৰ তৰা যেন লাগে...' , 'তুলসীৰ তলেতলে কত চাকি জ্বলালো...' , 'সুৰাত মগন ভয়াল ৰাতি মৌন কোলাহল...' গীত কেইটাও কাহিনীক গতি দিয়াত ব্যৱহাৰ হৈছে । মুলতঃ প্ৰেমৰ গল্পটোৰ বিষয়বস্তু -- মধ্যবিত্তীয় আদৰ্শ আৰু সংঘাত । শিক্ষিত-নিবনুৱা খঙাল যুৱক ৰথি চৰত্ৰটো চিনেমা খনৰ আন এক সৌন্দৰ্য । অভিনয় কৰিছে বিষ্ণু খাৰঘৰীয়াই । (১৯৯৪/'আজিৰ অসম)