সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

চিনেমাখনৰ ‘নায়ক’ৰ মাজত ‘সঁচা শিল্পী’ অনুভৱ কৰাত দিগদাৰ নাপালে দর্শকে। ইয়াৰ কাৰণ নায়কগৰাকীৰ অভিনয়। অভিনয় কৰিছিল বিজয় শংকৰে

চিনেমাখনৰ ‘নায়ক’ৰ মাজত ‘সঁচা শিল্পী’ অনুভৱ কৰাত দিগদাৰ নাপালে দর্শকে। ইয়াৰ কাৰণ নায়কগৰাকীৰ অভিনয়। অভিনয় কৰিছিল বিজয় শংকৰে
'এৰাবাটৰ সুৰ’ —ড° ভূপেন হাজৰিকাৰ পৰিচালনা। ‘নায়ক’ এগৰাকী শিল্পী। নাম—জয়ন্ত। পশ্চিমীয়া শিক্ষা লৈ জয়ন্তই আধুনিক ‘লাইফ ষ্টাইল’ৰ মাজত সোমাই নপৰি ‘তপত ভাত’ৰ মোহ এৰি খোজ দিয়ে এৰাবাটত, থলুৱা ‘সুৰ'ৰ সন্ধানত। চাহ বাগিচাৰ মালিক বিশ্ব ফুকনৰ সুন্দৰী, আধুনিকা তনয়া নিশাৰ ‘প্রেম’ৰ পৰা আঁতৰি থাকি ব্যস্ত হয় ৰতনপুৰ বাগিচাৰ বনুৱা মিন্নি, হাৰাণহঁতৰ মাজত। ‘চৰিত্ৰ’টোত স্পষ্ট হয় সঁচা সুৰৰ সাধকৰ প্ৰতিচ্ছবি। চিনেমাখনৰ ‘নায়ক’ৰ মাজত ‘সঁচা শিল্পী’ অনুভৱ কৰাত দিগদাৰ নাপালে দর্শকে। ইয়াৰ কাৰণ নায়কগৰাকীৰ অভিনয়। অভিনয় কৰিছিল বিজয় শংকৰে। জয়ন্ত ‘চৰিত্ৰ’টোত কৰা অভিনয়ৰে অভিনেতাগৰাকী বন্দী হৈছিল ‘ইমেজ’ত। সেই ‘ইমেজ’টোৰ বাবেই প্ৰথমবাৰৰ বাবে মুকলি মনেৰে মানি লোৱা হৈছিল— অসমীয়া চিনেমাৰ ‘নায়ক’ হিচাপে। বিজয় শংকৰৰ পূৰ্বে, বিজয় শংকৰৰ ‘সময়’ত ‘নায়ক’ৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰা আন কেইবাগৰাকীও অভিনেতাই ‘নায়ক ইমেজ’ পোৱা নাছিল। বিষ্ণুপ্ৰসাদ ৰাভা, ফণী শৰ্মা, 'শকুন্তলা'ৰ পৱিত্ৰ বৰকাকতি, ‘স্মৃতিৰ পৰশ'ৰ ব্ৰজেন বৰুৱা আদিক ভাল অভিনেতা বুলিহে মানি লোৱা হৈছিল। অৱশ্যে বিজয় শংকৰে সদায় নিজকে ‘অভিনেতা' বুলি কৈহে ভাল পাইছিল। নায়কগৰাকীৰ মতে ‘নায়ক’ শব্দটোৱে বিশেষ বৃত্ত এটাৰ মাজত বন্দী কৰি ৰাখে।
         "অসমীয়া চিনেমাৰ নিৰ্মাণ বাঢ়িব লাগে। আৰু চিনেমা কেইখনত মোৰ বাবে চৰিত্ৰ থাকিব লাগে।" --১৯৯৪ চনৰ এটা দিনত "আজিৰ সংবাদ" নামৰ দৈনিক কাকত খনৰ হৈ কথা পাতোতে বিজয় শংকৰে কৈছিল। সেয়াই আছিল অভিনেতা গৰাকীৰ সৈতে মোৰ শেষ সাক্ষাৎ। ২৫ মাৰ্চ, ১৯৯৬। সেই সময়ত মোৰ কৰ্মস্থান মুম্বাই। বিশেষ কাম এটাত "সহায় কৰিবা পাৰিবা নেকি" বুলি আমাৰ প্ৰিয় অভিনেতা বিজু ফুকনে  ফোন কৰিছিল। আৰু নিৰ্দিষ্ট "কাম"ৰ কথা শেষ হোৱাৰ পাছত কৈছিল-- "তুমি বেয়া খবৰটো পাইছা নে নাই? বিজয় শংকৰ ঢুকাল নহয়!" শংকৰদা ঢুকাল!
         সেই দিনা নহয়, কেইবাদিনো পাছত জানিব পাৰিছিলো --সেইদিনা (২৪ মাৰ্চ, ১৯৯৬) খাই ভাল পোৱা, ফুৰি ভাল পোৱা বিজয় শংকৰে গৈ সোণাপুৰ পাইছিল। যোৱাৰ বাটত যোৰাবাটত দুৰ্ঘটনা হৈছিল। আৰু সোণাপুৰলৈ যোৱা বাট এৰি উভতি আহিব নোৱাৰা বাট লৈছিল। বয়স তেতিয়া ৬০ বছৰ (জন্ম: ৩১মাৰ্চ, ১৯৩১,যোৰহাটত)।

  || বিজয় শংকৰে অভিনয় কৰা চিনেমা ||

এৰাবাটৰ সুৰ, লটিঘটি, মানৱ আৰু দানৱ, অৰণ্য, উপগ্রহ, সন্তান, কাঁচঘৰ, পাপ | | আৰু প্ৰায়শ্চিত্ত, বনহংস, নিয়তি, অকণ, শ্রীশ্রীমা কামাখ্যা, ঘৰ-সংসাৰ, সোণমইনা,, মন মন্দিৰ, প্রেম জনমে জনমে, মৃত্যুহীন জীৱন, আমাৰ ঘৰ, পানী
( সৌজন্য: অসমীয়া চিনেমা/ উৎপল মেনা)
 



মন্তব্যসমূহ

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...