'ছেমখৰ' চালো। আইমী বৰুৱাৰ পৰিচালনা। প্ৰথম পৰিচালনা। চিনেমা খন চোৱাৰ আগলৈকে কল্পনাও কৰা নাছিলো চিনেসৌন্দৰ্যৰে ভৰপুৰ, কালাৰফুল, বাস্তৱ অভিনয়ৰ হব 'ছেমখৰ'। --চিনেমা খনৰ বিষয়বস্তু কেন্দ্ৰীক চৰ্চা চলি আছে। চৰ্চাৰ ৰাজনৈতিক কৰণো হৈছে। চৰ্চাত কোৱা হৈছে-- " 'ছেমখৰ’ত ভুল তথ্যৰে ডিমাচা জনগোষ্ঠীক অপমান কৰিছে পৰিচালিকা আইমী বৰুৱাই।
চিনেমা খনত দেখুওৱাৰ দৰে প্ৰসূতি মাতৃৰ মৃত্যুৰ পাছত জন্ম হোৱা সন্তানটি কন্যা সন্তান হ’লে মাতৃৰ লগত সন্তানটিকো মাৰি পেলোৱা বুলি উপস্থাপন কৰা কথাটো জনগোষ্ঠীটোৰ লগত মিল নথকা কথা।..." এই প্ৰসংগত নিশ্চয় চৰ্চাৰ প্ৰয়োজন আছে। কাৰণ নামটোৱে স্পষ্ট কৰি দিছে চিনেমা খনৰ বিষয়বস্তু --ছেমখৰ। চিনেমা খন ছোৱাৰ পাছত দেখিলো এক নাৰীৰ নীৰৱ বিদ্ৰোহ, পুৰুষতান্ত্ৰিক সমাজৰ নিষ্পেষিত নাৰী এগৰাকীৰ বিদ্ৰোহ। নাৰী সেই খন সমাজত এক যন্ত্ৰ, সন্তান জন্ম দিয়া যন্ত্ৰ। কোনো নিজস্ব অস্তিত্ব থাকিব নোৱাৰে, আৱেগ থাকিব নোৱাৰে। স্বামী নামৰ পুৰুষ জনৰ সকলো প্ৰয়োজন পুৰণৰ, পৰিয়ালৰ প্ৰয়োজন পুৰণৰ বাহিৰে আন কোনো দায়িত্ব থাকিব নোৱাৰে চিনেমা খনত দেখুওৱা সমাজ খনত। সেই খন সমাজ 'জ্ঞানৰ পোহৰ' নপৰা সমাজ। বেজৰ মইমতালি চলা সমাজ।--পৰিচালকে 'সমাজ' খন ৰূপালী পৰ্দালৈ আনিছে কেমেৰাৰ ভাষাক গুৰুত্ব দি। কেমেৰাৰ ভাষাৰ সু-গাণিতিক প্ৰয়োগেৰে ৰূপালী গল্পটোক মসৃণ গতি দিয়াত সফল পৰিচালক। আৰু সফলতা চিনেমা খনৰ যোগাত্মক দিশ।
--চিনেমা খনৰ 'গল্প'ৰ প্ৰথমটো বিন্দু ডিৰ’ৰ পত্নীৰ ষষ্ঠ সন্তানটোৰ জন্ম মুহূৰ্ত। পথাৰত কামৰ মাজত ব্যস্ত থকা সময়তে প্ৰসৱ বেদনা আৰম্ভ হয় ডিৰ’ৰ পত্নীৰ। নৱজাতকৰ কন্দোন, আনফালে ওচৰৰে জংঘলত ডিৰ’ৰ সংঘাত বাঘৰ সৈতে। জন্ম আৰু মৃত্যুৰ গতি, দুই মেটাফৰ সমান্তৰাল গতি। বুদ্ধিদীপ্ত শ্বট। এই বিন্দুটোৰ পৰা ৰূপালী গল্পটোৱে গতি লয়, অন্ধবিশ্বাস-কুসংস্কাৰ আদি বিষয়বস্তুৰ উপাদান লৈ। কম সংলাপৰ, চিনেমেটিক কাৰবাৰ কেন্দ্ৰীক ৰূপালী গল্পটোৰ গতিত বিষয়বস্তু বাধা হোৱা নাছিল। চিনে সৌন্দৰ্যৰে ভৰপুৰ শেষ চিকুৱেন্সটোলৈ। --চিনেমা খনৰ গল্পটো শেষৰ চোৱাত দেখা যায়, অসহায় প্ৰসৱ বেদনাত ডিৰ’ৰ জীয়ৰী। কন্যা সন্তানৰ জন্ম হয়। সন্তুান জন্ম দি ডিৰ’ৰ জীয়ৰীৰ মৃত্যু হয়। ডিৰ’ৰ পত্নীয়ে জানে জীৱন থকা নৱজাতক অন্ধবিশ্বাস-কুসংস্কাৰৰ বলি হব। তেনে হোৱাত বাধা হয় ডিৰ’ৰ পত্নী। নৱজাতকক লৈ তাই হাবিৰ মাজ পায়, হাবিৰ মাজত নিজকে হেৰুৱাই। বুকুৰ মাজত নৱজাতকক লৈ হাবিৰ বিশাল জলৰাশিৰ মাজৰ শিলৰ ওপৰত শুই দিয়ে আকাশমুৱা হৈ। কেমেৰাৰ ফ্ৰেমত স্থিৰ ছাবজেক্ট, কেমেৰা মুভমেণ্ট। ছাবজেক্টৰ সৈতে সেউজ সৌন্দৰ্য, নদীৰ জলোচ্ছ্বাস,শিলত ঠেকা খাই অহা প্ৰবহমান সোঁত।এই শ্বটটোৰে ইংগিত দিছে জীৱনৰ অবিৰত ধাৰা অন্ধবিশ্বাস-কুসংস্কাৰ ইত্যাদিত ঠেকা খাইছে, ঠেকা খাই ৰৈ যোৱা নাই, গৈ আছে।
--চিনেমা খনৰ গল্পটোৰ কেন্দ্ৰ বিন্দু ডিৰ’ৰ পত্নী। ডিৰ’ৰ পত্নী, মুৰিৰ মাকৰ আঁৰতে থাকি গৈছে নাৰী চৰিত্ৰটোৰ নাম। চৰিত্ৰটোত অভিনয় কৰিছে আইমী বৰুৱাই। আৰম্ভনীৰে পৰা দেখা গৈছে চৰিত্ৰটোৰ মনত ক্ষোভ আছে। সমাজ খনৰ পুৰুষতান্ত্ৰিক চিন্তা, অন্ধবিশ্বাস-কুসংস্কাৰৰ বিৰূদ্ধে। এই ক্ষোভ ৰূপালী গল্পটোৰ মাজে মাজে উজাৰিছে মটিত আঘাট কৰি। আৰু এই ক্ষোভ শেষ হৈছে ৰূপালী গল্পটোৰ শেষত, ডিৰ’ৰ পত্নীৰ নিয়ম ভঙা প্ৰতিবাদী দৌৰত। --সকলো ঠিকেই আছিল, আইমীক লৈ নিৰ্মাণ কৰা মূল চৰিত্ৰটোৰ কেশ সজ্জা, খোজ-কাটলত মন দিব লাগিছিল। চৰিত্ৰটোত 'পাৰ্লাৰৰ গোন্ধ' থাকি গ'ল। অৱশ্যে অভিনয় বাস্তৱৰ ওচৰৰ। পৰিচালকে বাস্তৱিক অভিনয়ৰে (realistic acting) আন কেইটা চৰিত্ৰয়ো নিৰ্মাণ কৰিছে। নিৰ্মাণত সফল হৈছে। তেনেদৰে সফল হৈছে নৃত্য-গীত ব্যৱহাৰত, কম ফুটেজতে ছেমখৰৰ থলুৱা সংস্কৃতি তথ্যচিত্ৰ পৰ্যায়লৈ যাব নিদিয়াকৈ কৰা চিনেমেটিক ব্যৱহাৰত।
মন্তব্যসমূহ
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন