সরাসরি প্রধান সামগ্রীতে চলে যান

মহাযুদ্ধ /চিনেবাৰ্তা

এখন অসমীয়া চিনেমা-- "মহাযুদ্ধ"। ফ্ল'ৰত যুদ্ধ আৰম্ভ হোৱা নাই, হ'ব অহা অক্টোবৰ পৰা, প্ৰধান সেনাপতি নিৰ্মল দাসৰ নিৰ্দেশত। --হয়, "মমতাৰ চিঠি"ৰ পৰিচালক নিৰ্মল দাসৰ দ্বিতীয় পৰিচালনা (feature film) "মহাযুদ্ধ"। কাহিনী চিত্ৰনাট্য সংলাপ পৰিচালক দাসে লিখিছে চিনে চিন্তাৰে, বজাৰ চিন্তাৰে। প্ৰযোজনা ভোগদৈ প্ৰডাকচনৰ বেনাৰত অনুপম ভৰালীৰ। প্ৰযোজক গৰাকীৰ প্ৰথম খন চিনেমা। আভিনয়-সংগীত ভালপোৱা প্ৰযোজক গৰাকীৰ দৰ্শকক এখন ভাল অসমীয়া চিনেমা দিয়াৰ মন। প্ৰযোজক গৰাকীৰ ধাৰণা, অসমীয়া চিনেমাৰ দৰ্শক আছে, ভাল চিনেমা দিব পাৰিলে দৰ্শকে গ্ৰহণ কৰিব।
--চিনেমা খনৰ পৰিচালক-লেখক দাসে কাহিনীৰ ধাৰণা দিলে এনেদৰে--
"যুদ্ধ মানুহৰ মনে মনে
প্ৰেম  ভালপোৱা মৰম
ব্যক্তি সমাজ পৰিয়াল দেশ পৃথিৱী সকলোৰে মনে
অন্তৰে যুদ্ধ--
যুদ্ধৰ পৰা মহাযুদ্ধ লৈ পৰ্যবৰ্সিত হৈছে এই যুদ্ধ।
কিন্তু উপশম হোৱাৰ বাট কি
তাকেই বিশ্লেষণ কৰা হ'ব মহাযুদ্ধ চলচ্চিত্ৰৰ মাজেৰে
মহাযুদ্ধ হ'ব নিবেদন
মহাযুদ্ধৰ
প্ৰতিখন স্ক্ৰিনত
যুদ্ধ হ'ব মনৰ বিৰুদ্ধে মনৰ
প্ৰেমৰ বিৰুদ্ধে অপ্ৰেমৰ
ভালপোৱাৰ বিৰুদ্ধে চলনাৰ
ইত্যাদি ইত্যাদি বহু যুদ্ধ
কিন্তু
উপশম ঘটোৱাৰ উপায়?
অপেক্ষা অপেক্ষা অপেক্ষা মাথোঁ‌!"
পৰিচালক গৰাকীয়ে গৰাকীয়ে আমাক ধাৰণা দিলে, চিনেমা খন চিনেশিল্প বৃত্তটোৰে হ'ব; কিন্তু চিনেচিন্তা কৰা হ'ব বজাৰ চিন্তাৰে।
--প্ৰথম খন চিনেমা "মমতাৰ চিঠি"ৰে চৰ্চালৈ অহা পৰিচালক নিৰ্মল দাস মূলতঃ নাট্যকৰ্মী। ভালে মান নাটক লিখিছে, পৰিচালনা কৰিছে, অভিনয় কৰিছে। চৰ্চালৈ আহিছে। "প্ৰতীক্ষা" (মঞ্চস্থ হোৱা চনঃ১৯৯৭) ৰে নাট্যযাত্ৰা কৰা  নাট্যকৰ্মী গৰাকীৰ ৰচনা: মায়া, সৃষ্টি, মেৰুদণ্ড, ৰ'দ ৰেঙনি, মনৰ মৰম, শূন্যতা পূৰ্ণতা, ভায়োলীন, শব্দ স্তব্ধ সময়, কৈলাশৰ ভকুৱা, ৰ'দালি, আশা, ক্ষুধা  শব্দ স্তব্ধ সময়,নিসংগতাৰ ৰং(একাংকিকা)। লিখা পূৰ্ণাংগ নাটক-- মায়া মথোঁ‌ মায়া, কেনে আছা ৰাধা, মমতাৰ চিঠি, মনৰ মৰম(পূৰ্ণাংগ ৰূপত), মন নগ্ন নগ্ন সময়
 মনৰ চিলা, তথাস্তু(ৰমা বেজবৰুৱাৰ গল্পৰ আধাৰত), সংকল্প, ৰাবনে হৰি নিলে সীতা কি এহে, ইতি মৰমেৰে ..., সুদৰ্শন চক্ৰ। ভ্ৰাম্যমান থিয়েটাৰত মঞ্চস্থ হোৱা নাটক--মমতাৰ চিঠি,  মই ভূপেন দাই কৈছো, মায়া মাথো মায়া, মৰমৰ উৰ্মিমালা, ছহিদ খৰ্গেশ্বৰ,সপোনৰ শেষ নাই, আকাশৰ চন্দ্ৰমা, ভুলতো নাচাবা তুমি, মৰমেৰে দেউতা, মা এধানি মৰম দিয়া,এখনি আলসুৱা হৃদয়,বৰষুণ আদি।
নাট্যকৰ্মী গৰাকীয়ে অসমীয়া চিনেমাতো অভিনয় কৰিছে। অভিনয় কৰা চিনেমাৰ তালিকাত আাছে--
"নটসূৰ্য The Untold Story " (পৰিচালক: বিশ্বজিৎ ডেকা), ধন কুবেৰৰ ধন (পৰিচালক: ধীৰাজ কাশ্যপ)
আৰু লোকবন্ধু (পৰিচালক: ধীৰাজ কাশ্যপ)।

মন্তব্যসমূহ

একটি মন্তব্য পোস্ট করুন

Other posts

চিনেবোদ্ধা, চিনেযোদ্ধা আৰু অসমীয়া 'চিনেমা নোচোৱা' সীমান্ত শেখৰ /২

উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? উৎপল বৰপূজাৰী,জাহ্নু বৰুৱা, বিতোপন বৰবৰা, যদুমনি দত্ত, ৰীমা দাসক অসম ৰাজ্যিক চলচ্চিত্ৰ (বিত্ত আৰু উন্নয়ন) নিগম পৰিসীমিতৰ অধ্যক্ষৰ দায়িত্ব দিব নোৱাৰাৰ কাৰণ কি? ৰাজ্যৰ লগতে দেশ-বিদেশৰ চিনেমাৰ অনুভৱ থকা এই নাম কেইটা উদাহৰণ মাত্ৰ। 'চিনেমা' জনা ( নিৰ্মাণ, বজাৰ, মহোৎসৱ ইত্যাদিৰ দখল থকা) লোকৰ আকাল অসমত আছে বুলি নাভাবো। এই কথা স্পষ্ট 'অসমীয়া চিনেমা'ৰ 'উন্নয়ন'ৰ বাবে অসমীয়া চিনেমাৰ লগতে 'দেশ-বিদেশৰ চিনেমা' জানিব লগিব। অধ্যয়ণ কৰিব লাগিব অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে।  ( যদি অধ্যক্ষ গৰাকীৰ কাম কেৱল চহী কৰা, তেতিয়া হ'লে বেলেগ কথা! তেতিয়া আমি জানিব বিছাৰিম-- অধ্যক্ষ গৰাকীয়ে কাৰ নিৰ্দেশত চহী কৰে?) চৰ্চ হৈছে --অধ্যক্ষৰ আসনত বহুওৱা সীমান্ত শেখৰে কোনোবা ইণ্টাৰভিউত হেনো কৈছিল অসমীয়া চিনেমা নাচাওঁ বুলি! যদি এয়া সত্য, স্বাভাবিকতে কব লাগিব --অসমীয়া চিনেমা নোচোৱা অধ্যক্ষ এগৰাকীৰ নেতৃত্বত অসমীয়া চিনেমাৰ উত...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

ভূপেন হাজৰিকা, চিনেমা আৰু চিনেমাৰ জাল /৯

Bhupen Hazarika "এৰা বাটৰ সুৰ"-এ চিনে অভিজ্ঞতা দিলে ভূপেন হাজৰিকাক। চিত্ৰৰসিকে ভাল পালে, চিনেমা আলোচকেও প্ৰশংসা কৰিলে-- সেয়াই আছিল প্ৰথম চিনেকৰ্মৰ সুখ। দুখ-- ৰাষ্ট্ৰীয় চলচ্চিত্ৰ বঁটাৰ "সুখ" আশা কৰিছিল, নাপালে। নপোৱাৰ বাবে আছৰিত হৈছিল, চিনেমা খনৰ দৰ্শক হোৱা চিনেমা আলোচক সকলো। কলিকতাৰ আলোচক সকলৰ ওচৰত ভৃপেন হাজৰিকাই নিজৰ মনৰ চিনেসুখ প্ৰকাশ কৰিছিল এনেদৰে-- "ছবি ভাল পোৱা সকলে ভাল পাইছে, আপোনালোকে ভাল পাইছে। আপোনালোকৰ ভাল পোৱাই মোৰ সুখ বঢ়াইছে। আৰু ছবি কৰিবলৈ সাহস দিছে। আৰু ছবি কৰিম। 'এৰা বাটৰ সুৰ'ৰ দৰে নহয়, কিছু বেলেগ। 'এৰা বাটৰ সুৰ'-এ শিকালে, যি শিকালে সেই খিনিৰে বেলেগ কৰিম।" (উৎস: চিত্ৰবাণী, সম্পাদক: গৌৰ চট্টোপধ্যায়) প্ৰথম পৰিচালনাৰ প্ৰায় ৪ বছৰ পাছত হাতত ল'লে দ্বিতীয় খন অসমীয়া চিনেমাৰ কাম। ("মোৰ মগজুত খেলালে, মই এখন অসমীয়া ছবি কৰিম। কিন্তু মই কিন্তু নলওঁ। 'এৰাবাটৰ সুৰখন পৰীক্ষামূলক আছিল, কাহিনী নাছিল। গতিশীল সমূহ এটাই বুটলি লোৱা অভিজ্ঞতাখিনিয়েই 'এৰাবাটৰ সুৰ। এইবাৰ মই ক্লাছিক বস্তু, এটা লোৱাৰ কথা ভাবিলোঁ, যিটো গাঁৱ...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »

গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে?

assamese singer by: Utpal Mena মহাশ্বেতাই গাইছিল-- "অস্ত আকাশৰে সপোন ৰহণ সানি ক্লান্ত লুইতৰে হেঙুলীয়া পানী। বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়, বৈয়ে যায়..." মঞ্চলৈ উঠি আহিয়ে স্বনামধন্য ভাৰতীয় সৰোদবাদক তথা শাস্ত্রীয় সঙ্গীতজ্ঞ আমজাদ আলী খানে কৈছিল, মহাশ্বেতা গীতটো আৰু এবাৰ শুনাবানে? শুনাইছিল। তন্ময় হৈ শুনিছিল সংগীত নক্ষত্ৰই। ২৪ ছেপ্টেম্বৰ। নতুন দিল্লীৰ শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ ভৱনত মোৰ ভূপেন হাজৰিকা প্ৰকল্পৰ দ্বিতীয় খণ্ড "Bhupen Hazarika Volume II"  উন্মোচন কৰিছিল সংগীত নক্ষত্ৰ আমজাদ আলী খানে। এই অনুষ্ঠান মুকলি কৰা হৈছিল মহাশ্বেতাই গোৱা "ভূপেন্দ্ৰ সংগীত"টোৰে।  এই যে গীতটো গাইছিল তাৰ আগলৈকে মহাশ্বেতা নামৰ গায়িকা গৰাকীক আমিয়ো জনা নাছিলোঁ। শুনিছিলো মাত্ৰ। ইউটিউবত। কিন্তু ইমান সুন্দৰ সাংগীতিক অনুভৱ কৰা নাছিলোঁ, মঞ্চত "অস্ত আকাশৰে সপোন..." শুনাৰ আগলৈকে। ১৯৫৮ চনতে সুধাকণ্ঠই শব্দ-সুৰেৰে ৰচনা কৰা এই গীতত আকৌ এবাৰ অনুভৱ কৰিছিলোঁ "লুইতৰ অস্ত ৰবিৰ সৌন্দৰ্য", "দুয়ো পাৰে কত মানুহ, কত যে ইতিহাস", "জীৱনৰে দিগন্ত অপাৰ" ইত্যাদি। পাছত মহাশ্বেতাক সুধিছিলোঁ--...
১টি মন্তব্য
Read more »

The Seventh String

" The Seventh String by: Utpal Mena "The Seventh String" (দ্যা চেভেন্থ ষ্ট্ৰিং) --নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ চিনেকৰ্ম। চিনেমা খনৰ লেখক বৰ্ষা বাহাৰ। নাট্যকৰ্মী বাহাৰুল ইছলামৰ তনয়া বৰ্ষা বাহাৰে ইংৰাজিত লিখা এটা চুটি গল্প চিনেমা খনৰ শিপা। --চিনেমা খনত লেখক বৰ্ষা বাহাৰ এটা "চৰিত্ৰ'লৈ ৰূপান্তৰ হৈছে, যিটো "চৰিত্ৰ" (নিষ্ঠা কাশ্যপ) চিনেমা খনৰ মূল বিন্দু, যিটো বিন্দুৰ সৰল ৰৈখিক গতিয়ে আকাৰ দিছে এটা কাহিনীৰ। "বাস্তৱবাদ"ৰ ওচৰৰ কাহিনী, বাস্তৱ অভিনয় (realistic acting) -ৰে নিৰ্মাণ কৰা ৰূপালী গল্পৰ। শীৰ্ষ বিন্দু (climax)-ৰ পৰা গতি কৰিছে নিষ্ঠা কাশ্যপ বিন্দুটো। নিষ্ঠাই মৃত্যু বিচাৰিছে। হাতৰ শিৰা কাটি চৰম সিদ্ধান্ত লোৱাৰ চেষ্টা নিষ্ঠাৰ। এই প্ৰথম বিন্দুটো পৰিচালকে ঠিয় কৰাইছে কেমেৰাৰ ভাষাৰে। কাট কাট-- কেইটা মান শ্বটেৰে। চিনেমেটিক কাৰবাৰত --উত্তেজনা। দৰ্শকক ভাবিবলৈ সময় দিয়া নাই। উত্তেজনাৰ মাজত সোমাবলৈ বাধ্য-- দৰ্শক। আৰু যেতিয়া দৰ্শক উত্তেজনাৰ পৰা মুক্ত হৈছে কাহিনীয়ে আকাৰ লৈ গতি কৰিছে। কাহিনীয়ে দৰ্শকক বন্দী কৰিছে। --ৰূপালী গল্পটো আৰম্ভ হৈছে মুম্বাইত। লো...
একটি মন্তব্য পোস্ট করুন
Read more »